Ne Garip Bir Şehir Olduk
Aksaray…
Ne garip bir şehir olduk.
Ne istediğini bilmeyen bir şehir. Veya herkesin yalnızca kendine istediği şeyleri dillendirdiği bir şehir.
Birinin istediği diğerine batıyor. Ötekinin sevindiği, berikinin derdine dönüşüyor.
Ortak akıl? O, çoktan evini terk etti.
Eskiden bir yol kazılırdı mesela, daha aynı gün asfaltı dökülürdü.
Bir ay geçmeden çökerdi o asfalt.
"Belediye göstermelik iş yapıyor!" diye basardık yaygarayı.
Kış günü yağmur altında asfalt döken belediyelerimiz vardı.
Zemin yumuşamış, kurumasına fırsat verilmeden dökülen asfalt üç gün içinde köstebek yuvasına dönerdi.
Üstümüz başımız çamur, arabamız çukurda… Ama sesimiz gür çıkardı: “Bu mudur hizmet?”
Şimdi geliyoruz bugüne.
Her şey ölçülüyor, biçiliyor.
Zemin kurusun diye haftalarca bekleniyor.
Test yapılıyor, analiz alınıyor, en iyisi dökülüyor.
Ama ne oluyor?
Bir kaldırım taşı milim eğikse, "Bu mudur belediyecilik?" diyoruz.
Dün gür çıkan sesler bugün kulp takmaya indirgenmiş.
Ve ne garip, dün susanlar, bugün en yüksek perdeden bağırıyor.
Sanki bu şehirde biz yaşamadık.
Sanki o yolları biz kullanmadık.
Sanki paslı borulardan akan suyla çay demleyen biz değildik.
Unutmuşuz. Unutmakla da kalmamışız; çarpıtmışız.
Geçmişi yüceltip bugünü yerin dibine sokmak, eleştiri değil, düpedüz vefasızlık.
Eleştiri iyidir.
Ama eleştirinin hakkaniyetli olması gerekir.
Dön bir bak:
Bugün Aksaray, yıllar sonra belki ilk kez uyumlu bir yönetim kadrosuna sahip.
Vali Mehmet Ali Kumbuzoğlu...
İlk kez bir vali, sadece makamda oturmuyor; sahada, halkın içinde.
Söz veriyor, yapıyor.
Makamdan değil, kalpten konuşuyor.
Halktan aldığı sevgiyi, kamuya hizmete dönüştürüyor.
Turizm diyor, uyuşturucuyla mücadele diyor, gençlik projeleri diyor.
Yani sadece koltukta oturmuyor, o koltuğu hak ediyor.
Belediye Başkanı Evren Dinçer...
İlk döneminde 20 proje vadetti, 120’yi geçmiş.
Kentsel dönüşüm mü, altyapı mı, sosyal alanlar mı?
"Yapılamaz" denileni yapıyor.
Şehrin yer altına gömülmüş tüm paslı boruları değiştiriyor.
Yani sadece asfalt değil, suyu da temizliyor.
Ama gel gör ki, bir kesim hâlâ bardaktaki suyun rengine değil, bardağın kulpuna bakıyor.
İşte mesele bu.
Bu şehirde çalışan da eleştiriliyor, çalışmayan da.
Ama fark şurada: Çalışanlar eleştirilirken yalnız kalıyor, çalışmayanlar alkışlanıyor.
Çünkü pozisyon alıyoruz.
Vicdanla değil, siyasi hesapla konuşuyoruz.
Ve en büyük kötülüğü de Aksaray'a yapıyoruz.
Eleştireceksen…
Eleştir Hasan Dağı’nı kayak merkezi yapamayanı.
Eleştir havaalanı projesini defalarca sağa sola savuranı.
Eleştir kireçlik yolunu yaptırmamak için fırıldak çevireni.
Eleştir yıllardır turizmi baltalayanı.
Ama yapana, çabalayana, gece gündüz demeyene de hakkını ver.
Bugün Aksaray’da işler değişti.
Bunu görmek istemeyen gözlere bir şey diyemem.
Ama bu şehir artık geçmişin Aksaray’ı değil.
Bugün Aksaray, büyük şehirlerle yarışabilecek vizyona sahip.
Yeter ki biz, bu vizyonu baltalayan değil, destekleyen olalım.
Evet, muhalefet edelim.
Ama muhalefeti inatla değil, akılla yapalım.
Eleştirelim, ama eleştirirken niyetimizi de sorgulayalım.
Çalışana “çalışıyor” demekten, tembeli “tembel” demekten imtina etmeyelim.
Son sözüm şu:
Bu şehirde hâlâ dik durabilenler var.
Sen de dur.
Ama dik dururken nereye baktığını, neye hizmet ettiğini unutma.
Aksaray...
Ne garip bir şehir olduk.
Ne istediğini bilmeyen,
isteyenin de yalnızca kendine istediği bir şehir.
Birinin talebi diğerinin tepkisi oldu artık. Ortak akıl değil, kişisel hesaplar konuşur hale geldi.
Şimdi düşünüyorum da...
O gün bozulmayan arabalar mı daha sağlamdı, yoksa biz mi daha dayanıklıydık?
Hafızalarımızı biraz zorlasak, geçmişin o acemi, göstermelik hizmetlerini hatırlasak, bugüne biraz vicdanla bakarız belki.
Bugün yapılan işler, en iyisinden yapılsa da, sırf kişisel hesaplarla yeriliyor.
Siyasi saiklerle, kötülemek için kötüleniyor.
Oysa dün susanların, bugün bağıra çağıra eleştirmesi, samimi durmuyor.
Çok iyi hatırlıyorum: Bugün yapılanlara dil uzatanlar, dün kendi görüşünden olanların yapmadığına bile alkış tutuyordu.
Aksaray hep siyasete kurban gitti.
Bari bugün yapmayalım.
Evet, eleştirelim. Muhalefet edelim. Ama insaflı olalım. Yapılanı da görelim. Hakkı, hak edene teslim edelim.
Eleştirelim elbette...
Ama kimi ne için eleştirdiğimizi bilelim.
Ve varsa fikrimiz, çözümümüz, onu da ekleyelim eleştirimize.
Demiryolu hayalini boğanları, havaalanı projesini sağa sola savuranları, Hasan Dağı'nı kayak merkezi yapamayanları, teleferik için türlü fırıldak çevirenleri, kireçlik yolunu engelleyenleri, kaplıcaları, kiliseleri, camileri turizme kazandıramayanları, şehrin göbeğine ucubeleri yapanları ,ilçelere ,kasabalar köylere götürülmeyen hizmetleri, dönen fırıldakları, Aksaray üzerinden oyun oynayanları,,, Evet, hepsini eleştirelim.
Milletvekili olup da milletvekili gibi davranmayanları, muhalefet partisi olup da iktidar gibi davrananları, kurumlarda adalet yerine adam kayırmayı kural belleyenleri eleştirelim.
Ama çalışanların şevkini kırmayalım. Bugün Aksaray’ın idarecileri iş başında, canla başla çalışıyor.
Bizse hâlâ kendi siyasi pozisyonumuza göre pozisyon alıyoruz.
Aksaray büyüyor. Aksaray değişiyor. Ama biz hâlâ eski alışkanlıklarımızdan kurtulamıyoruz. Sorun burada.
